Ήταν η δημοσιογράφος με την καλύπτρα στο ένα μάτι. Η ρεπόρτερ που έχασε μερικώς την όρασή της για να κάνει ρεπορτάζ. Χθες, η Αμερικανίδα συντάκτρια και βετεράνος ανταποκρίτρια των Sunday Times σκοτώθηκε στην Συρία, όταν κυβερνητικές δυνάμεις βομβάρδισαν με 11 ρουκέτες το σπίτι όπου έμενε στην πόλη Χομς.
Μαζί της βρισκόταν ο Γάλλος φωτορεπόρτερ Ρεμί Οσλίκ που επίσης έχασε την ζωή του.
Η Κόλβιν γεννήθηκε στο Λονγκ Αϊλαντ και σπούδασε στο Yale ανθρωπολογία. Εγινε δημοσιογράφος εντελώς τυχαία, όταν από την εφημερίδα στην οποία εργαζόταν της ζήτησαν να καλύψει πολεμικό ρεπορτάζ. Το 2001 έχασε το ένα της μάτι στην Σρι Λάνκα στην βόρεια περιοχή των Ταμίλ, όταν στρατιώτης της πέταξε χειροβομβίδα.«Μήπως ήμουν ανόητη; Ανόητη θα ένιωθα αν έγραφα για την δεξίωση όπου πήγα χθες το βράδυ. Δεν θα κρεμάσω το αλεξίσφαιρο γιλέκο μου. Αποστολή μας είναι να λέμε την αλήθεια στην εξουσία. Στέλνουμε σπίτι αυτό το πρώτο ακατέργαστο προσχέδιο της ιστορίας. Μπορούμε και προσφέρουμε πράγματι, αποκαλύπτοντας την φρίκη του πολέμου», είχε γράψει την επομένη.
Το τελευταίο της ρεπορτάζ λίγο πριν αφήσει την τελευταία της πνοή γράφοντας για την εφημερίδα
«Είναι η πόλη των παγωμένων και των πεινασμένων, αντηχούν μόνο όλμοι που εκρήγνυνται και ομοβροντίες όπλων. Δεν υπάρχουν τηλέφωνα, το ηλεκτρικό έχει κοπεί. Η παγωμένη βροχή γεμίζει τις λακκούβες και το χιόνι εισβάλλει μέσα από τα παράθυρα δίχως τζάμια. Πολλοί από τους νεκρούς και τους τραυματίες είναι εκείνοι που διακινδύνευσαν να βγουν σε αναζήτηση τροφής.
Σήμερα είδα ένα μωρό να πεθαίνει. Ηταν φρικτό, ένα παιδί δύο ετών είχε χτυπηθεί. Ο γιατρός είπε: Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Η κοιλίτσα του ανεβοκατέβαινε μέχρι ξεψύχησε».
Μαζί της βρισκόταν ο Γάλλος φωτορεπόρτερ Ρεμί Οσλίκ που επίσης έχασε την ζωή του.
Η Κόλβιν γεννήθηκε στο Λονγκ Αϊλαντ και σπούδασε στο Yale ανθρωπολογία. Εγινε δημοσιογράφος εντελώς τυχαία, όταν από την εφημερίδα στην οποία εργαζόταν της ζήτησαν να καλύψει πολεμικό ρεπορτάζ. Το 2001 έχασε το ένα της μάτι στην Σρι Λάνκα στην βόρεια περιοχή των Ταμίλ, όταν στρατιώτης της πέταξε χειροβομβίδα.«Μήπως ήμουν ανόητη; Ανόητη θα ένιωθα αν έγραφα για την δεξίωση όπου πήγα χθες το βράδυ. Δεν θα κρεμάσω το αλεξίσφαιρο γιλέκο μου. Αποστολή μας είναι να λέμε την αλήθεια στην εξουσία. Στέλνουμε σπίτι αυτό το πρώτο ακατέργαστο προσχέδιο της ιστορίας. Μπορούμε και προσφέρουμε πράγματι, αποκαλύπτοντας την φρίκη του πολέμου», είχε γράψει την επομένη.
Το τελευταίο της ρεπορτάζ λίγο πριν αφήσει την τελευταία της πνοή γράφοντας για την εφημερίδα
«Είναι η πόλη των παγωμένων και των πεινασμένων, αντηχούν μόνο όλμοι που εκρήγνυνται και ομοβροντίες όπλων. Δεν υπάρχουν τηλέφωνα, το ηλεκτρικό έχει κοπεί. Η παγωμένη βροχή γεμίζει τις λακκούβες και το χιόνι εισβάλλει μέσα από τα παράθυρα δίχως τζάμια. Πολλοί από τους νεκρούς και τους τραυματίες είναι εκείνοι που διακινδύνευσαν να βγουν σε αναζήτηση τροφής.
Σήμερα είδα ένα μωρό να πεθαίνει. Ηταν φρικτό, ένα παιδί δύο ετών είχε χτυπηθεί. Ο γιατρός είπε: Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Η κοιλίτσα του ανεβοκατέβαινε μέχρι ξεψύχησε».