Aπό Ομηρος Ελευθεριαδης
Μπήκαμε στον Οκτώβριο. Σε λίγες μέρες γιορτάζουμε την επέτειο του ΟΧΙ και την αρχή του έπους του 1940.Εχουν περάσει εξήντα δυο χρόνια από τότε και στην Ελλάδα, ακόμα τσακωνόμαστε ποιος είπε το ΟΧΙ. Ο ‘’φασίστας’’ πρωθυπουργός Μεταξάς η ο λαός ;; Στα βουνά της Πίνδου και στα αφιλόξενα βουνά της Βορείου Ηπείρου και της Αλβανίας, πολέμησαν Έλληνες στρατιώτες. Άνθρωποι, που άφησαν πίσω τους οικογένειες, παιδιά, γυναίκες, δουλειές και μέλλον. Άντρες, που δεν φοβήθηκαν το όνομα του εχθρού και την υποτιθέμενη δύναμη του. Που πάλεψαν με νύχια και με δόντια, σε μια μάχη που εκ προοιμίου ήταν χαμένη. Δίπλα τους, στάθηκαν και οι γυναίκες. Ελληνίδες μάνες και κόρες, που ξενυχτούσαν δουλεύοντας στα μετόπισθεν, αλλά και στην πρώτη γραμμή, κουβαλώντας όπλα και πυρομαχικά. Λίγο πολύ τα γεγονότα αυτά είναι γνωστά σε όλους. Μια από τις πιο ένδοξες στιγμές της Ελληνικής Ιστορίας μας.
Μπήκαμε στον Οκτώβριο. Σε λίγες μέρες γιορτάζουμε την επέτειο του ΟΧΙ και την αρχή του έπους του 1940.Εχουν περάσει εξήντα δυο χρόνια από τότε και στην Ελλάδα, ακόμα τσακωνόμαστε ποιος είπε το ΟΧΙ. Ο ‘’φασίστας’’ πρωθυπουργός Μεταξάς η ο λαός ;; Στα βουνά της Πίνδου και στα αφιλόξενα βουνά της Βορείου Ηπείρου και της Αλβανίας, πολέμησαν Έλληνες στρατιώτες. Άνθρωποι, που άφησαν πίσω τους οικογένειες, παιδιά, γυναίκες, δουλειές και μέλλον. Άντρες, που δεν φοβήθηκαν το όνομα του εχθρού και την υποτιθέμενη δύναμη του. Που πάλεψαν με νύχια και με δόντια, σε μια μάχη που εκ προοιμίου ήταν χαμένη. Δίπλα τους, στάθηκαν και οι γυναίκες. Ελληνίδες μάνες και κόρες, που ξενυχτούσαν δουλεύοντας στα μετόπισθεν, αλλά και στην πρώτη γραμμή, κουβαλώντας όπλα και πυρομαχικά. Λίγο πολύ τα γεγονότα αυτά είναι γνωστά σε όλους. Μια από τις πιο ένδοξες στιγμές της Ελληνικής Ιστορίας μας.