Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή
«Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
Κατ' αρχάς, θα ήθελα να σας συγχαρώ για την εκλογή σας και να σας ευχηθώ καλή επιτυχία στο έργο σας. Η αναβάθμιση του κύρους της Βουλής και του βουλευτή είναι προσφορά προς το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα. Πιστεύω ότι πρώτιστα καλείστε να υπερασπίσετε τον ρόλο του βουλευτή αλλά και να ενημερώσετε την κοινή γνώμη για το τι πραγματικά συμβαίνει σε μια σειρά θεμάτων που άπτονται της Βουλής και του βουλευτή.
Πιστεύω ότι εκ των πρώτων θεμάτων που πρέπει να σας απασχολήσει είναι το θέμα της βουλευτικής αποζημίωσης, η οποία γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από ορισμένους και ιδιαίτερα από πολλά ΜΜΕ.
Σας καταθέτω την εμπειρία μου από τη συμμετοχή στη Διάσκεψη των Προέδρων της προηγούμενης Βουλής, όπου διαπίστωνα με έκπληξή μου ότι σχεδόν κάθε μήνα κάποιος βουλευτής ζητούσε είτε να προεισπράξει τη βουλευτική του αποζημίωση ή τη σύνταξή του, είτε ζητούσε έκτακτη οικονομική βοήθεια προκειμένου να αντιμετωπίσει προβλήματα υγείας του ίδιου ή της οικογένειάς του, ακόμα και έξοδα κηδείας. Ομολογώ ότι συγκλονίστηκα από αυτά που έβλεπα. Γι' αυτό και πρότεινα στον τότε Πρόεδρο κ. Φίλιππο Πετσάλνικο να δημοσιοποιεί τα στοιχεία αυτά με τα αρχικά των ονομάτων των βουλευτών, για να αντιληφθούν οι πολίτες τι πραγματικά συμβαίνει.
Ενώ όλοι συζητούν για τη βουλευτική σύνταξη, ήθελα να σας ρωτήσω κατά πόσο γνωρίζετε ότι εάν ένας βουλευτής λαμβάνει πλήρη σύνταξη από τη δουλειά του ύστερα από 35 χρόνια υπηρεσίας και εκλεγεί βουλευτής, τότε η σύνταξη που έπαιρνε ως πολίτης περιορίζεται στο 1/3. Γνωρίζω ότι κλήθηκαν οκτώ τουλάχιστον βουλευτές να επιστρέψουν 40.000 – 50.000 ευρώ από την κανονική σύνταξη την οποία λάμβαναν ως πολίτες και εκλέχτηκαν εν τω μεταξύ βουλευτές. Ερωτώ: Με βάση ποια ηθική αρχή η σύνταξη που λαμβάνει δικαιωματικά ο κάθε Έλληνας πολίτης να περιορίζεται στο 1/3 εάν αυτός εκλέγεται βουλευτής;
Τελευταία, και υπό τη συνεχή πίεση των ΜΜΕ, ορισμένοι βουλευτές αποποιούνται το αυτοκίνητό τους, τη βουλευτική τους αποζημίωση, την αμοιβή από τις Επιτροπές. Σημεία δηλαδή ανεπίτρεπτου λαϊκισμού, που σηματοδοτούν ότι αυτοί οι βουλευτές ή είναι οικονομικά ανεξάρτητοι ή έχουν οικονομικούς προστάτες. Οτιδήποτε από τα δύο κι αν δεχθεί κανένας, δεν πιστεύω ότι θεωρούνται θετικές πράξεις για το κοινοβουλευτικό σύστημα.
Για όλους αυτούς τους λόγους, θα ήθελα να σας υποβάλω μία πρόταση. Να ισχύσει αποκλειστικά ό,τι προβλέπει το Σύνταγμα. Ο βουλευτής να λαμβάνει ως αποζημίωση την αποζημίωση ενός δικαστικού, χωρίς επιπλέον αμοιβή για συμμετοχή του σε οποιεσδήποτε Επιτροπές της Βουλής. Δηλαδή να έχει την ίδια αντιμετώπιση με τον ανώτατο δημόσιο λειτουργό, με ό,τι δικαιούται ο δικαστικός (υπερωρίες ή εκτός έδρας) εάν βέβαια συντρέχουν πραγματικοί λόγοι. Αυτό άλλωστε προβλέπει και το Σύνταγμά μας και δεν βλέπω για ποιο λόγο να μην διασφαλίζεται η συνταγματική αυτή ισονομία.
Αυτή η ιστορία των περικοπών του 20, ή 30 ή 40% των αποδοχών, γελοιοποιεί όχι μόνο τον θεσμό του βουλευτή αλλά το ίδιο το κοινοβουλευτικό πολίτευμα. Άλλωστε, κάθε περικοπή αντιμετωπίζεται ειρωνικά, με μόνιμα σχόλια γιατί να μην είναι μεγαλύτερη.
Γνωρίζετε - και πρέπει αυτό να δημοσιοποιηθεί - ότι ενώ οι περισσότεροι βουλευτές πένονται, προβάλλεται μόνο η συμπεριφορά ορισμένων βουλευτών μια μικρής γνωστής μειοψηφίας, οι οποίοι δυστυχώς κινούνται ως μεσάζοντες για εξυπηρέτηση μεγάλων συμφερόντων. Συγκρίνοντας το περίφημο πόθεν έσχες εκείνων που ασχολήθηκαν με την πολιτική, στην αρχή της καριέρας τους, με το σημερινό τους πόθεν έσχες, τότε εύκολα αποκαλύπτεται ποιοι είναι αυτοί.
Δυστυχώς τα ΜΜΕ αντί να καταγγέλλουν αυτές τις περιπτώσεις, τις οποίες είμαι βέβαιος ότι γνωρίζουν άριστα, στρέφονται διαρκώς εναντίον των 300 βουλευτών, οι οποίοι ανανεώνονται τουλάχιστον κατά το 1/3 σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Ο λόγος είναι προφανής. Ο εξαθλιωμένος οικονομικά βουλευτής, θα αναγκαστεί να ζητήσει οικονομικούς προστάτες, των οποίων φυσικά τα συμφέροντα θα υπηρετεί. Μήπως άραγε είναι αυτός ο λόγος της συνεχούς πολεμικής κατά των 300 ανεξαιρέτως, γιατί αυτοί που τους στοχοποιούν ενδιαφέρονται ουσιαστικά για τον διασυρμό του Κοινοβουλίου και την αποδυνάμωση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας;
Με ιδιαίτερη εκτίμηση,
Δημήτρης Κρεμαστινός»
