Ποιος είναι ελεύθερος;
Αυτός που είναι ελεύθερος από ανάγκη. Ο οικονομικά ανεξάρτητος, ο κοινωνικά αποδεκτός δεν είναι ελεύθερος γιατί εξαρτάται από τον πλούτο και την γνώμη των άλλων, από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει απέναντι στα αφεντικά και τον κοινωνικό περίγυρο.
Ο οικονομικά ασθενής και κοινωνικά περιθωριοποιημένος δεν είναι ελεύθερος γιατί ελπίζει ότι θα βελτιώσει την κατάστασή του, συνήθως με εξωτερικούς από αυτόν παράγοντες, ένα λαχείο ή μια παγαποντιά, που θα τον φέρουν στη θέση του κοινωνικά και οικονομικά ισχυρού.
Η βιομηχανική επανάσταση δημιούργησε στρατιές δούλων και των δυο κατηγοριών. Μετέτρεψε τους μικροκτηματίες και μικροεπιτηδευματίες σε ανώνυμα, απρόσωπα, αναλώσιμα εργατικά χέρια. Μετέτρεψε τους αγρότες και τους τεχνίτες σε πόντικες των μεγάλων πόλεων. Παγιδευμένη στο αστικό πρότυπο η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων ονειρεύεται μια ζωή με τις ανέσεις που προβάλλει το μεγάλο αφεντικό, εικόνες που φεύγουν όλο και μακρύτερα καθώς προσπαθεί ολοένα και περισσότερο να τις αγγίξει.
Γι’ αυτό και η σημερινή δυστυχία όσων πλήττονται από την οικονομική κρίση, συχνά δεν έχει να κάνει με πραγματικές βιοτικές ανάγκες αλλά με επίπλαστες επιθυμίες που προβάλλονται στις τεράστιες οθόνες ενός ψεύτικου κόσμου, στις ιλουστρασιόν σελίδες των περιοδικών και τις φαντασιώσεις των μικροαστών. Ανάγκες που δημιουργήθηκαν, χρεώθηκαν, πιστώθηκαν και πρέπει τώρα να ξεπληρωθούν. Μόνο που τα αφεντικά ζητούν πλέον το ολοκληρωτικό ξεπούλημα των νεοδούλων. Και πολλοί είναι πρόθυμοι να ελπίσουν πως κάποιοι άλλοι, έξω απ’ αυτούς θα έρθουν ως από μηχανής θεοί για να τους σώσουν. Μια ακόμα αυταπάτη, μια ακόμα ψεύτικη επανάσταση.
Αν αναζητούμε σήμερα τρόπους για να απελευθερώσουμε την Πατρίδα μας από τα δεσμά ντόπιων και ξένων δυναστών, αν σκοπός μας είναι μια κοινωνία διαφορετική, όχι απλώς διορθωμένη, μπαλωμένη και ρετουσαρισμένη αλλά γεννημένη εξ αρχής, χρειάζεται να απευθυνθούμε σε ελεύθερους ανθρώπους, και να δημιουργήσουμε ελεύθερους ανθρώπους. Ανθρώπους που δε θα αναγνωρίζουν ανάγκη, αφεντικό και δέσμευση πέρα από την ύψιστη δέσμευση στη θεϊκή τους πνοή. Ανθρώπους για τους οποίους υπέρτατος νόμος είναι ο νόμος της ισχύος και της επιβιώσεως, ο νόμος της φύσης.
