''Στο στόχαστρο βρίσκεται η ανάλυση στην οποία βασίστηκε η πολιτική της δημοσιονομικής λιτότητας καθώς δύο από τους πλέον γνωστούς οικονομολόγους ανά τον κόσμο κατηγορούνται για τσαπατσούλικη στατιστική'' γράφουν σε κύριο άρθρο τους οι Financial Times.
Διαβάστε όλο το άρθρο, σύμφωνα με το οποίο ''λάθη στο Excel'' δύο οικονομολόγων του Harvard οδήγησε σε επιβολή σκληρή λιτότητας.
''Μετά την πολύκροτη παραδοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ότι υποτίμησε τον αντίκτυπο της λιτότητας στην ανάπτυξη, μία ακόμη ακαδημαϊκή διαμάχη ταράσσει το στρατόπεδο των υποστηρικτών της λιτότητας. Πλέον επί τάπητος δεν τίθενται μόνο οι περιβόητοι πολλαπλασιαστές που αποτυπώνουν τον αντίκτυπο της λιτότητας, αλλά και η αρχική εκτίμηση για τη σχέση υψηλού χρέους και χαμηλής ανάπτυξης. Στο στόχαστρο βρίσκονται οι πιο γνωστοί οικονομολόγοι του Harvard, οι οποίοι κατηγορούνται για σειρά λαθών, σκοπίμων και μη.
Στο στόχαστρο βρίσκεται η ακαδημαϊκή ανάλυση στην οποία βασίστηκε η πολιτική της δημοσιονομικής λιτότητας καθώς δύο από τους πλέον γνωστούς οικονομολόγους ανά τον κόσμο κατηγορούνται για τσαπατσούλικη στατιστική.
Ο Κένεθ Ρογκόφ και η Κάρμεν Ράινχαρτ του πανεπιστημίου Harvard κατέληξαν στην έρευνά τους ότι η ανάπτυξη μειώνεται κατά 0,1% σε μέσο όρο όταν το δημόσιο χρέος υπερβαίνει το 90% του ΑΕΠ. Ερευνητές του University of Massachusetts, Amherst, όμως, δήλωσαν ότι επανέλαβαν το μοντέλο της ανάλυσης, χρησιμοποιώντας τα ίδια στοιχεία και κατέληξαν στο ότι η ανάπτυξη αυξάνεται κατά 2,2%.
«Λάθη κώδικα, επιλεκτικός αποκλεισμός διαθέσιμων στοιχείων και μη συμβατική στάθμιση των στατιστικών περιλήψεων οδήγησαν σε σοβαρά λάθη, που αντικατοπτρίζουν εσφαλμένα τη σχέση ανάμεσα στο δημόσιο χρέος και την ανάπτυξη του ΑΕΠ», αναφέρουν.
Η ακαδημαϊκή διαμάχη είναι αρκετά σημαντική επειδή η έρευνα των Ρογκόφ - Ράινχαρτ, η οποία δημοσιεύθηκε το 2010, είναι ένα από τα ισχυρότερα επιχειρήματα υπέρ της αύξησης της φορολογίας και της μείωσης των δημοσίων δαπανών για να διατηρηθεί το χρέος κάτω από το όριο του 90% του ΑΕΠ.
Ο Πολ Ράιαν, ρεπουμπλικάνος βουλευτής και πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής προϋπολογισμού, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της ταχείας δημοσιονομικής προσαρμογής στις ΗΠΑ, επικαλέστηκε την ανάλυση των Ρογκόφ - Ράινχαρτ ως «συμπερασματικά πρακτικά στοιχεία που αποδεικνύουν πως όταν το συνολικό χρέος ξεπερνά το 90% της οικονομίας, τότε υπάρχει σημαντικός αρνητικός αντίκτυπος στην οικονομική ανάπτυξη».
Οι ερευνητές του Amherst δηλώνουν ότι ο Ρογκόφ και η Ράινχαρτ έκαναν λάθη στα spreadsheet του Excel, ότι έχασαν τα στοιχεία πολλών ετών και στη συνέχεια έβγαλαν μέσο όρο με έναν τρόπο που δίνει ασυνήθιστα μεγάλο βάρος σε μικρά επεισόδια συγκεκριμένων χωρών.
Για παράδειγμα, στη Νέα Ζηλανδία του 1951, όταν το χρέος της ξεπερνούσε το 90% του ΑΕΠ και η ανάπτυξη ήταν -7,6%, έχει μεγαλύτερο βάρος στο τελικό αποτέλεσμα. «Ο κόσμος κάνει λάθη. Όταν όμως τα λάθη συνδυάζονται με τον τρόπο που έγινε η στάθμιση στον μέσο όρο τότε βγαίνει αυτό το αποτέλεσμα», δήλωσε ο Ρόμπερτ Πόλιν, ένας εκ των οικονομολόγων που συμμετείχαν στην ομάδα του Amherst.
Ο Κ. Ρογκόφ και η Κ. Ράινχαρτ εξέδωσαν πλήρη απάντηση λέγοντας ότι η ομάδα του Amherst «δεν κατέληξε σε δραματικά διαφορετικά αποτελέσματα ως προς το σχετικά μικρό μεταπολεμικό δείγμα στο οποίο επικεντρώνεται» καθώς και εκείνοι καταλήγουν στο ότι η ανάπτυξη επηρεάζεται αρνητικά όταν το δημόσιο χρέος ξεπερνά το 90% του ΑΕΠ». «Για να το θέσουμε διαφορετικά, η ανάπτυξη με υψηλά επίπεδα χρέους είναι σχεδόν η μισή από τον ρυθμό ανάπτυξης με χαμηλότερα επίπεδα χρέους» αναφέρουν.
Οι δύο οικονομολόγοι παραδέχθηκαν ότι υπήρξαν λάθη στο Excel. «Στην κριτική σωστά επισημαίνεται το λάθος στον κώδικα, όπου παραβλέπονται αρκετές χώρες από τον υπολογισμό του μέσου όρου», σημειώνουν. Απορρίπτουν, όμως, «με τον πιο σκληρό τρόπο» την κριτική περί παράλειψης στοιχείων αρκετών ετών και επιμένουν στην αντισυμβατική μέθοδο που ακολουθήθηκε κατά τη στάθμιση.
«Τα κενά εξηγούνται από το γεγονός ότι υπήρχαν κενά στα στοιχεία που είχαμε για το δημόσιο χρέος όταν κάναμε την έρευνα», αναφέρουν''.
Πηγή: http://www.newsit.gr/
