Τις μπάμιες, τον Σαμαρά και το υπόλοιπο Αττικής…
Τις μπάμιες, γιατί κάτι κωλόπαιδα, τις έδιναν για φαγητό στα
περιστέρια και αυτά μετά έχεζαν αφθόνως την απαστράπτουσα υπουργική BMW του, κάθε φορά που καταδεχόταν να μιλήσει στις «λαϊκάντζες» τους δημοσιογράφους στα διάφορα κωλοκάναλα που
επέμεναν να τον προβάλλουν σαν κάτι μεταξύ «φωτεινού παντογνώστη» και «μάρτυρα της δημοκρατίας»…
Ω! πόση αηδία ένιωθε κάθε φορά ο Μάκης, χωρίς να ξέρει ακριβώς τι του έφταιγε. Το θέαμα της καταχεσμένης από τα περιστέρια BMW του, ή το υπερβολικό γλύψιμο των αμόρφωτων τηλεβλακών που κόμπαζαν γιατί τον είχαν καλεσμένο; Αυτό ήταν κάτι που δεν θα μάθαινε ποτέ.
Τον Σαμαρά τον σιχαινόταν, γιατί εκτός από εντελώς βλάκα, τον θεωρούσε και «μπαναλ» τύπο, από την εποχή που ο Αντώνης, γυρνούσε στον «μπιντέ» του Κολωνακίου με τα τσόκαρα του Dr. Shools να χτυπάνε στα πλακάκια του “Top’s”. Θυμάται τον εαυτό του τότε, να σφίγγει τα χείλια του με δύναμη, για να μην τραβήξει το αγαπημένο του τσεκούρι που κουβαλούσε πάντα στη μαύρη τσάντα χαρτοφύλακα και του κάνει τα τσόκαρα χίλια κομμάτια…
«Το τσόκαρο, ήρθε πάλι να μας δείξει τα πλούτη του» έλεγε και ξανάλεγε από μέσα του. Ωστόσο, «κάτι τουλεγε» πώς κάποια μέρα, αυτός και το τσόκαρο, θα συνέδεαν τις ζωές τους…
Δεν ήξερε πώς, αλλά ηδονιζόταν με τη σκέψη ότι θα έπαιρνε αυτά τα άθλια τσόκαρα και θα τα έκανε χίλια κομματάκια με το τσεκούρι που είχε πάντα στη μέσα τσέπη της μαύρης τσάντας που ποτέ δεν αποχωριζόταν…
Το τρίτο που σιχαινόταν στη ζωή του ο Μάκης, ήταν το… «υπόλοιπο Αττικής».
Πάντα θεωρούσε ότι η Λούτσα ήταν τενεκεδούπολη, τα Σπάτα για τους «Τσοχανταρέους αρβανίτες», το Μαρκόπουλο γεμάτο κουνούπια, κ.α.
Όμως, άλλα ο Μάκης σιχαινόταν και άλλα η μοίρα του πρόσταζε.
Και αυτό που του πρόσταξε, ήταν να λουστεί τα πάντα! Από τα περιστέρια που συνέχιζαν να καταχέζουν αυτόν και την αστραφτερή «υπουργική» του BMW όπου τον έβρισκαν, μέχρι το «τσόκαρο» τον Σαμαρά και βεβαίως το… «υπόλοιπο Αττικής» όπου η κακή του μοίρα, η άδικη, η ζηλιάρα του επεφύλαξε μια θέση στο Κοινοβούλιο, ως εκπρόσωπος της…
Όταν ήρθε το «πλήρωμα του χρόνου» καθόσον η πληρωμή αργεί λίγο ακόμα, ο Μάκης έκανε τη μεγάλη ανατροπή.
Πήδηξε με μεγάλη ευκολία και ιδιαίτερη χάρη, από το κόμμα που τον ανέδειξε στα έδρανα του Κοινοβουλίου, στο κόμμα του τσόκαρου, που στο μεταξύ είχε βγάλει τα Dr. Shools και είχε φορέσει κάτι χειροποίητα «Μούγερ», καθότι δεν είχε μεγαλώσει ακόμα αρκετά και συνέχιζε να παίζει ως έφηβος…
Όμως, παρά το «πήδημα», όχι μόνο δεν γλύτωσε ούτε από το χέσιμο των περιστεριών, που στο μεταξύ έμαθαν να τρώνε μόνο μπάμιες για να είναι πανέτοιμα να τον χέσουν αφθόνως όπου τον βρουν, αλλά ούτε και από το «Υπόλοιπο Αττικής», καθώς το «τσόκαρο» έκρινε ότι εκεί έπρεπε να συνεχίσει να πολιτεύεται ο Μάκης!
Ω πόση πικρία! Πόση απογοήτευση ένιωσε ο «αδικημένος» Μάκης, ενώ μια «χεσιά» μπάμιες από ένα περιστέρι που τον κοζάριζε ώρα τώρα, προσγειώθηκε στο μπλέ, σινιέ, κοστούμι και τον έκανε ό,τι ακριβώς ήταν: Ένα μάτσο σκατά!
Και ενώ ήλπιζε ότι η άδικη, κακούργα μοίρα, θα ήταν επιτέλους πιο γενναιόδωρη μαζί του, το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου, έκρυβε «μια ακόμη μαχαιριά» στην ευαίσθητη –κατά τα άλλα- ψυχή του.
Οι Σπαταναίοι, οι Τσοχανταραίοι και οι άλλοι βλαχοτσούτσουνοι, μη μπορώντας να χωνέψουν την «μετακίνηση» ως ένδειξη αλτρουϊσμού και ισχυρής φιλοπατρίας που ένιωθε ο Μάκης, προτίμησαν οι αχάριστοι να ακολουθήσουν το παράδειγμα των περιστεριών.
Έφαγαν μπάμιες το Σάββατο το βράδυ και την επομένη, «ξέσπασαν» στην κάλπη, υποστηρίζοντας τον «δικό τους άνθρωπο» Μάκη.
Ούτε τους μισούς από τους μισούς ψήφους δεν πήρε και ευτυχώς που –θεϊκή τύχη- ο Τσακ Πάκης Νόρις Παυλόπουλος είχε φτιάξει το Νόμο με τις 50 έδρες πριμ και έτσι, χεσμένος- ξεχεσμένος, τρούπωσε στη Βουλή!
Οποία απογοήτευσις! Οι κωλόβλαχοι να αγνοήσουν ένα τόσο «άξιο τέκνο» που θυσιάστηκε για την πατρίδα και να κοντέψουν να τον στείλουν στο γεροδιάβολο… Νάναι καλά ο Τσακ Νόρις Παυλόπουλος…
Όμως τα βάσανα, οι καημοί και οι στεναχώριες, δεν είχαν τέλος σε τούτη την άτιμη ζωή.
Το «τσόκαρο», με ανακοίνωση που είχε το θράσος να μοιράσει σε όλα τα ΜΜΕ που τον «ξερόγλυφαν» τόσα χρόνια, ανακοίνωσε πώς τίθεται αυτό επικεφαλής του ψηφοδελτίου στο «Υπόλοιπο Αττικής», καθώς το κόμμα, στο κώμα που το οδήγησε ο ίδιος, κατέγραψε ιδιαιτέρως χαμηλά ποσοστά!!!
Κάλλιο τόχε ο Μάκης να καθίσει να τον χέσουν όλα τα περιστέρια της Πλ. Συντάγματος, παρά αυτή την ξεφτίλα που υπέστη.
Και από ποιόν; Από ένα τσόκαρο, που δεν του έκανε χίλια κομμάτια τα τσόκαρα, τότε στον «μπιντέ» του Κολωνακίου, να είχαμε ξενοιάσει και από τον σεβντά του να γίνει Πρωθυπουργός…
Σκέφτηκε, σκέφτηκε πολύ ο Μάκης. Έπρεπε να πάρει –πάσει θυσία- εκδίκηση!! Η μανιάτικη συνείδηση (που δεν είχε) απαιτούσε αίμα!!!
Και τι έκανε; Βγήκε 2 μέρες πριν τις εκλογές και επιτέθηκε με σφοδρότητα κατά του κλάδου που παραδοσιακά, χρόνια τώρα, αναδείκνυε το κόμμα του τσόκαρου πρώτο!!!
Βγήκε ο Μάκης με στεντόρεια τη φωνή και δήλωσε πως «πρέπει επιτέλους να απαλλαγούμε από τους συστηματικά φοροφυγάδες δικηγόρους…»
Τι σημασία έχει αν ξέσκισε κόμμα, τσόκαρο και το υπόλοιπο Αττικής; Καμιά σημασία δεν είχε! Άλλωστε ήταν η φύση του…
Με το αριστερό του χέρι, έψαξε στο πάτωμα, δίπλα στο γραφείο του, για τον μαύρο χαρτοφύλακα που κουβαλούσε πάντα μαζί του από τα νεανικά του χρόνια.
Έχωσε το χέρι του βαθιά στη μέσα τσέπη, ψαχουλεύοντας και ένιωσε την γλοιώδη υφή από κάτι που συνθλιβόταν στα χέρια του…
Το έβγαλε έξω τρομαγμένος και κοίταξε…
Ένα περιστέρι, είχε διαλέξει τον πολύτιμο ιστορικό του χαρτοφύλακα, εκεί που χρόνια τώρα φύλαγε το τσεκούρι, το δικό του τσεκούρι, για να αποθέσει ένα κιλό μπάμιες, που κάποια «κωλόπαιδα» το είχαν ταΐσει το μεσημέρι…
