Την ώρα που η χώρα βρίσκεται όχι με το ένα, αλλά με το ενάμισι πόδι εκτός ευρώ, το Χρηματιστήριο βουλιάζει σε επίπεδα 1989 με τη μετοχή της Εθνικής Τράπεζας να κατρακυλά κάτω από το ψυχολογικό όριο του 1 ευρώ και οι Έλληνες ασθενείς δεν έχουν να αγοράσουν τα φάρμακά τους........
Οι αυτοκτονίες διαδέχονται η μία την άλλη, άνθρωποι με οικονομικά προβλήματα βουτάνε στο κενό σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στο κόσμο, τα δελτία ειδήσεων αναφέρουν τα γεγονότα, θα μπορούσε να πει κάποιος με ικανοποίηση, λες και η τηλεοπτική τρομοκρατία είναι το ζητούμενο, τα παιδιά πάσχουν από κατάθλιψη, οι νέοι ετοιμάζουν τα χαρτιά τους για να φύγουν στο εξωτερικό, όσοι μένουν εδώ αναμετρούνται με το τέρας της ανεργίας.
Ελλάδα του 2012 και οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει κατά πολύ το 1εκ, οι άστεγοι τους 25.000 αλλά κανείς δεν ασχολείται πλέον μ' αυτούς, συνηθισμένο να βλέπεις ανθρώπους να κοιμούνται σε παγκάκια.
Ελλάδα του 2012 και οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει κατά πολύ το 1εκ, οι άστεγοι τους 25.000 αλλά κανείς δεν ασχολείται πλέον μ' αυτούς, συνηθισμένο να βλέπεις ανθρώπους να κοιμούνται σε παγκάκια.
Ελλάδα του 2012 και η εγκληματικότητα στο κόκκινο- για να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση των ημερών. Καθημερινά γίνονται ληστείες για λίγα ευρώ, βασανίζονται άνθρωποι κυρίως ηλικιωμένοι μέχρι θανάτου προκειμένου οι ληστές να αποσπάσουν την πενιχρή σύνταξή τους.
Αυτά και άλλα πολλά .....και την ίδια ώρα οι δύο πολιτικοί αρχηγοί που φέρονται ως φαβορί για τη μάχη των εκλογών της 17 Ιουνίου δεν μπορούν να τα …βρουν για ένα ντιμπέιτ.
Λες και βρίσκονται σε άλλον πλανήτη καταφεύγουν σε έναν προκλητικό πόλεμο ανακοινώσεων για τις αιτίες του ναυαγίου της τηλεμαχίας.
Αν δεν μπορούν οι δύο πολιτικοί «φωστήρες» να αντιπαρατεθούν για μια δυο ώρες μπροστά στα μάτια του ελληνικού λαού και φοβούνται ότι θα εκτεθούν τότε πώς μπορούν να ζητούν να τους εμπιστευθεί ο Έλληνας ψηφοφόρος;
Πράγματι η Ελλάδα και σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές θυμίζει απέραντο φρενοκομείο καθώς κάποιοι εσκεμμένα βάζουν το μικρό τους πολιτικό συμφέρον πάνω από την κρισιμότητα της περίστασης.
Κι αν φέρονται έτσι προεκλογικά πως είναι δυνατόν να συνεννοηθούν μετεκλογικά; Πολιτική βλακεία, πολιτικό θράσος ή μήπως πολιτική αλαζονεία;
Δεν με νοιάζει ποιος φταίει που δεν τα βρήκαν. Όφειλαν να δείξουν ωριμότητα και κάτσουν τα προεδρικά τους οπίσθια στη τηλεοπτική καρέκλα.
Βαρέθηκα να βλέπω στείρες αντιπαραθέσεις και επιχειρήματα άνευ λόγου και ουσίας.
Αυτά και άλλα πολλά .....και την ίδια ώρα οι δύο πολιτικοί αρχηγοί που φέρονται ως φαβορί για τη μάχη των εκλογών της 17 Ιουνίου δεν μπορούν να τα …βρουν για ένα ντιμπέιτ.
Λες και βρίσκονται σε άλλον πλανήτη καταφεύγουν σε έναν προκλητικό πόλεμο ανακοινώσεων για τις αιτίες του ναυαγίου της τηλεμαχίας.
Αν δεν μπορούν οι δύο πολιτικοί «φωστήρες» να αντιπαρατεθούν για μια δυο ώρες μπροστά στα μάτια του ελληνικού λαού και φοβούνται ότι θα εκτεθούν τότε πώς μπορούν να ζητούν να τους εμπιστευθεί ο Έλληνας ψηφοφόρος;
Πράγματι η Ελλάδα και σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές θυμίζει απέραντο φρενοκομείο καθώς κάποιοι εσκεμμένα βάζουν το μικρό τους πολιτικό συμφέρον πάνω από την κρισιμότητα της περίστασης.
Κι αν φέρονται έτσι προεκλογικά πως είναι δυνατόν να συνεννοηθούν μετεκλογικά; Πολιτική βλακεία, πολιτικό θράσος ή μήπως πολιτική αλαζονεία;
Δεν με νοιάζει ποιος φταίει που δεν τα βρήκαν. Όφειλαν να δείξουν ωριμότητα και κάτσουν τα προεδρικά τους οπίσθια στη τηλεοπτική καρέκλα.
Βαρέθηκα να βλέπω στείρες αντιπαραθέσεις και επιχειρήματα άνευ λόγου και ουσίας.
Αντώνη και Αλέξη, Αλέξη και Αντώνη βρείτε τη χρυσή τομή τώρα.... γιατί η εποχή της πολιτικής των φρου-φρου κι αρωμάτων έχει περάσει ανεπιστρεπτί.